منابع مشابه
واژه های مرکب اولیه غیر فعلی در زبان ترکی آذربایجانی
در تمام زبان های طبیعی جهان، گسترش و تقویت واژگان از طریق خلق کلمات جدید از ویژگی های بنیادین زبان محسوب شده و روش ترکیب (compounding) نیز یکی از طبیعی ترین روش ها ملحوظ شده است. هدف از نگارش مقاله حاضر، شناسایی و معرفی بخشی از امکانات واژه سازی زبان ترکی بوده است. به همین منظور، ساختار ترکیب به طور عام و مرکب های اولیه غیر فعلی به طور خاص در زبان ترکی آذربایجانی مورد بررسی قرار می گیر...
متن کاملواژه های مرکب اولیة غیر فعلی در زبان ترکی آذربایجانی
در تمام زبان های طبیعی جهان، گسترش و تقویت واژگان از طریق خلق کلمات جدید از ویژگی های بنیادین زبان محسوب شده و روش ترکیب (compounding) نیز یکی از طبیعی ترین روش ها ملحوظ شده است. هدف از نگارش مقالة حاضر، شناسایی و معرفی بخشی از امکانات واژه سازی زبان ترکی بوده است. به همین منظور، ساختار ترکیب به طور عام و مرکب های اولیة غیر فعلی به طور خاص در زبان ترکی آذربایجانی مورد بررسی قرار می گیر...
متن کاملبررسی «عبارت فعلی » در دستور زبان فارسی
در زبان فارسی، فعل از جهات گوناگون تقسیم می‌شود. تقسیم بندی بر مبنای ساخت و تعداد اجزای تشکیل دهنده، یکی از مهمترین اقسام فعل است. دستور نویسان در این باره دست کم به دو گونه فعل ساده و فعل مرکب قائلند. برخی نیز اقسام بیشتری برای فعل برشمرده‌اند. عبارت فعلی گونه‌ای از فعل بر مبنای ساخت آن است که دست کم از سه جزء تشکیل می‌شود و معنی واحدی دارد. در چند دهه اخیر این مجموعه فعلی، در برخی از دستورها ...
متن کاملحذف گروه فعلی در زبان فارسی: مسئله همانندی و تجویز
این مقاله به تحلیل جملاتی میپردازد که در زبان فارسی حاوی گزاره مفقود هستند. از بین داده‌های ارائه شده، این بررسی تنها به داده‌هایی نظر دارد که در آن‌ها گزاره محذوف معادل سازه نحوی گروه فعلی (vP) است. در این تحلیل، دو مسئله بافت نحوی (تجویز) و شرایط حذف (همانندی) این سازه‌ها مورد واکاوی قرار می‌گیرد. به‌طور مشخص، با اتخاذ رویکردی کمینه‌گرا، نشان داده می‌شود که تجویز ساختاری حذف گروه فعلی در ...
متن کاملبررسی باهمایی ترکیبات پایدار فعلی- اسمی در زبان روسی و مقایسة آن با زبان فارسی
توضیح برخی پدیده‌های زبانی گاهی بسیار دشوار و پیچیده می‌شود، از جمله اینکه چرا در یک زبان، برخی واژگان یا ترکیب خاصی از واژگان وجود دارد یا چرا یک زبان دارای ساختار دستوری، صرفی یا نحوی ویژة خود است. تمامی این پدیده‌ها حاصل فرایند درازمدت رشد و گسترش زبان است. هر فردی بی‌آنکه راجع به آنچه می‌خواهد بگوید تفکر کند، واژگان را در ساختار جمله‌های کامل به‌کار می‌برد. به‌همین ترتیب، در گفتار خود از تر...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود)ناشر: دانشکده ادبیات و علوم انسانی
ISSN
دوره 1تا4
شماره 129 1994
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023